Vandaag was een dag van fijne verrassingen: Oca stapte voor het eerst zelf uit haar mand toen ik haar leiband had omgedaan ! Joepie! Tot nu toe moest ik haar uit de mand tillen, slecht voor mijn rug en vooral slecht voor Oca's vertrouwen, of ik moest haar mand een stukje optillen tot ze eruit sprong, ook niet echt leuk. Toen ik vanmorgen de leiband nam en heel gewoon zei "kom Oca", stapte ze tot mijn verbazing uit haar mand en volgde me naar de gang.
Blij met die grote stap vooruit reed ik naar het hondenweitje. Het is maar een boogscheut, maar ik neem de auto want het is nog niet mogelijk om in mijn eentje met de 3 hondjes aan de leiband te wandelen.
Toen ik in mijn achteruitkijkspiegel keek, volgde de 2e verrassing: ik zag Oca's kopje !! Ze lag niet meer tegen de grond gedrukt, maar zat rechtop geïnteresseerd uit het raam te kijken. Ik lachte naar haar in de spiegel en zei 'wat een flinke meid' en ze keek me met haar gouden oogjes guitig aan alsof ze wou zeggen 'ik kan nog wel meer dan dit hoor, wacht maar af".
wordt vervolgd .....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten